Tveir jarðormar

 

Yfir gangstétt á miðju hausti

á degi rigningar og roks

skríður nafnlaus ánamaðkur

honum liggur við drukknun

en ég hjálpa honum yfir á grasið

 

þegar ég lít til framtíðarinnar

sé ég fyrir mér að hann mun  

ferðast neðanjarðar í allann vetur

meðan ég veð áfram gegnum flösuna

sem þyrlast úr hári himinsins

 

Báðir stefnum við í átt til vorsins

En við förum bara tvær aðskildar leiðir