Varir morgunroðans

 

Ég treysti ekki kvöldskuggunum

nema hafa þig í örmum mér

 

Í morgunroðanum

opna ég augun

rís á fætur

og legg af stað að leita þín

 

undir kvöld

þegar ég leggst til hvílu

safnast skuggarnir saman

 

bara að ég hefði þig hjá mér

þá gæti ég gleymt myrkrinu

 

en von mín er sverð mitt

og með því klíf ég rökkurdjúpið

allt til roða morgunsins

 

bara að þetta séu varir þínar

óska ég mér

varir þínar...og opna augun