Prestar landsins gerist förumunkar

Er ekki kominn tími til að prestar landsins boði nú fagnaðarerindið "On The Road", kasti nú frá sér Bók og Bens, Kellingu og Andlegri leti, safni hári, tali beint út frá hjartanu og sýni með eigin gjörðum að þeir séu reiðubúnir að fórna einhverju, eða þarf maður að mæta næsta Sunnudag með svipu í næstu kirkju, til að halda uppi aga.

Meistarinn sem þið þykist tala fyrir, braut sundur víxlaraborðin í musterinu í den.  Hann var hugrakkur og boðaði byltingu !

En þið huggið ykkur við syndaaflausn hans á krossinum, en horfist ekki í augu við að dauði hans var bara pólitískt morð !

Er eins manns dauði bara annars brauð ?

Er krossfestingin og annað líf, undirstaða kristinnar trúar og annars væri engin kristin trú til ?

Eða er það fagnaðarerindið og fjallræðan og hinn lifandi maður, NÚNA, undirstaða kristinnar trúar ?

Haldiði virkilega að frelsarinn taki í hendina á ykkur, þegar þið loksins deyið og þakki ykkur fyrir alla væmnina ?

Er fagnaðarerindið bara vinalegt hjal í kokteilboði á vegum ríkisins ?

eða felst það kannski í laginu "On The Road Again"