Sólargeislar

Frá sólinni berast geislar

Þeir lýsa upp tunglið á næturhimninum

Og yfir hafflötinn liggur vegur

Alla leið til mín

Áhorfandans á ströndinni

 

Ég lít til hliðar

Á þig

Og sé að inní þér er víðáttumikið haf

Tunglið speglast í augum þínum

En handan við nóttina hlær sólin

 

Daginn eftir ferðumst við um stræti borgarinnar

Fáir á leið okkar virðast skynja mátt sólarinnar

Sem æðir milli ljósastauranna

Í vitstola gleði ótakmarkaðrar sköpunar

 

Andlit þeirra bera með sér fall mannsandans

Trúna á að sköpunin hafi átt sér stað í gær

Ástin sem við berum til hvors annars

Enginn virðist taka eftir henni

Og enginn hermir eftir okkur

 

Á götuhorni kyssumst við

Og föðmumst líka

En í Reykjavík

Er þetta einsog að rjúfa bannhelgi

Raskar almannareglu

Svipað og að flauta

Tala hátt

Trufla fólk við að gera það

Sem það gerði í gær

 

En við gerum það samt

Því okkur dettur ekkert betra í hug

Sem hægt er að eyða tímanum í

Varir morgunroðans

 

Ég treysti ekki kvöldskuggunum

nema hafa þig í örmum mér

 

Í morgunroðanum

opna ég augun

rís á fætur

og legg af stað að leita þín

 

undir kvöld

þegar ég leggst til hvílu

safnast skuggarnir saman

 

bara að ég hefði þig hjá mér

þá gæti ég gleymt myrkrinu

 

en von mín er sverð mitt

og með því klíf ég rökkurdjúpið

allt til roða morgunsins

 

bara að þetta séu varir þínar

óska ég mér

varir þínar...og opna augun